Geçenlerde pencereyi açıp, bahçeye bir göz attığımda babamın kuşlar için yapmış olduğu yuvaya gözüm takıldı. Bir yıldır arka bahçe duvarında asılı olan, ama kuşların fazla rağbet etmediği bir yuvaydı bu. Şöyle bir yuvaya baktığımda, sürekli ağaçlara, pencereye gelen kumrulardan biri ile gözgöze geldim. Normalde penceredeki en ufak bir hareketlilik bile onların uçuşup kaçışmasına neden olurdu. Gelin görün ki kuş bana, ben de kuşa bakıyor, istifini bozmayan hanımefendi (neden beyefendi değil birazdan anlayacaksınız efendim :) )yuvasında oturmaya devam ediyordu. Ben de elime hemen makinayı alıp, bu anı yaşatmak istedim...:)))
Flaşlar patlatıkça :))) artık rahatsız olmuş olmalı ki, tereddütlü bir şekilde uçmaya başladı. Tam o esnada aman Allahım o da neeee... Gözüme takılan iki yumurta ile birden suçluluk duygusuna kapılmıştım. Anneciği yavrularından ayırmış, iki yumurtayı kaderleriyle başbaşa bırakmıştım sanki... :(
Bir hücum içeriye girip kumrunun tekrar yuvasına dönmesini beklemeye başladım. Neyse ki çok geçmemiş, anne kumru yavrularının başına dönmüş, ben de oluşan suçluluk duygumla daha fazla yaşamak zorunda kalmamıştım...
Anne her yerde anneydi. Bu küçücük kumru bile, yavruları için gösterdiği fedakarlık ve sabır ile, bu kelimelerin anlamını en iyi şekilde tarif ediyordu bize...
İşe yaramış bak yuva. Yumurtaların da güzelliği... Can çıkacak içinden, can. Sevgiler.
YanıtlaSilYazının sonunda kumruyu yerinde göremesem ağlayacaktım,gerildim bende :))
YanıtlaSilYaa ama bazen mutlu sonla bitmiyor böyle hikayeler:(
YanıtlaSilBen 9-10 yaşlarındayken bizim camın önüne yuva yapmaya çalışıyordu kumrular. Bu arada biz Yusufcuk deriz bunlara:) Neyse bir iki çalı koydu kuş ertesi gün baktım bir tanecik yumurta var ama taşın üstünde resmen... Bende kıyamadım evin önünden saman çer çöp vs. topladım getirdim. Koydum kuşun yuvasına. Ama düzenlemeye çalışırken yumurtası düşüp kırıldı:(( Kuş da bir daha uğramadı oraya :( Annemle ananem de yaramazlık yaptığımı sanıp çok kızmışlardı bana. Oysa niyetim kötü değildi ama sonuç kötü olmuştu..
Neyse öyle işte resmi ve sizin hikayenizi görünce aklıma geldi.
Paylaştığınız için teşekkürler...
@ nedük : Evet inşallah o canları dört gözle bekliyorum, hatta fotolarını da yayınlamayı düşünüyorum inşallah.
YanıtlaSil@ üfürükten prenses: Neyse ki geldi de, ben de bir ohhhhhhh çektim. :)
@ jeliboncuk : Hay Allah bak üzüldüm şimdi, ama kasıtlı yapmamışsın ki neticede, çocukluk işte, hep iyi niyetle bir şeyler yapılıyor.Benim de civciv vakası geldi aklıma çocukluğumda yaşadığım. O zamanlar bahçemizde tavuklar vardı, yeni civcivleri olmuştu, ben de onların uçabileceğini düşünürdüm. Elime birini alıp havaya fırlattım, uçsun diye. Hayvancağız yere çakılmakla birlikte son nefesini verdi. Ondan sonra olanlar malum, annenin hışmıyla son nefesimi veriyordum neredeyse. :))))
Evet seninkide ben misal olmuş:) O zaman düşündüğümüz iyiliklerin başkasına zarar verebileceğinin farkında değilmişiz malesef.
YanıtlaSilçok datlular yarabbim şimcik onların içinde can var hee ne garip allahım yumurtaya can veriyo rabbim işte yavrularınıda görürüz inş:)
YanıtlaSilgeri gelmesine çok sevindim çok ttalılar yav
YanıtlaSilEvet çok tatlılar, yavruları dört gözle bekliyorum. :)
YanıtlaSil