Afrika' ya ilaç göndermeye karar vermiştik; fakat hepsinin üzerinde tok karnına yazıyordu...
NOT: Söze bir paylaşım sitesinde rastlamıştım bir kaç ay evvel. Sanırım blogda paylaşmanın tam zamanı.
Fotoğraf ise 1994'de Sudan'daki kıtlık sırasında çekilmiş ve fotoğrafçı Kevin Carter'a bir ödül bile kazandırmış. Çocuk emekleyerek 1 km. ötedeki Birleşmiş Milletler yemek kampına gitmeye çalışıyor. Arkasındaki akbaba çocuğun ölmesini bekliyor. Fotoğrafı çeken Kevin Carter, fotoğrafı çeker çekmez oradan ayrılmış ve kimse çocuğa ne olduğunu bilmiyor. Fotoğrafçı Kevin Carter 3 ay sonra depresyona girmiş ve intihar etmiş.
Fotoğraf ise 1994'de Sudan'daki kıtlık sırasında çekilmiş ve fotoğrafçı Kevin Carter'a bir ödül bile kazandırmış. Çocuk emekleyerek 1 km. ötedeki Birleşmiş Milletler yemek kampına gitmeye çalışıyor. Arkasındaki akbaba çocuğun ölmesini bekliyor. Fotoğrafı çeken Kevin Carter, fotoğrafı çeker çekmez oradan ayrılmış ve kimse çocuğa ne olduğunu bilmiyor. Fotoğrafçı Kevin Carter 3 ay sonra depresyona girmiş ve intihar etmiş.
cok ilginc fotografa cok yerde rastlamistim ama hikayesini duymamistim.yahu adam al kucagina cocugu götür almis basini gitmis.bak iste bizim türkler olsa onlarin yazik ya insanligina
YanıtlaSilçok etkileyici gerçekten, çok üzülüyorum, çok daha çok bişeyler yapmalı bu insanar için....
YanıtlaSilbende bu fotonun hikayesini bilmiyordum. Çok üzüldüm yaa ne var el kadar çocuk al kucağına götür.
YanıtlaSil:(((
YanıtlaSilaz önce fotoğrafçı hakkında bilgi aramak için google girdim, şu bilgiye rastladım.
YanıtlaSilBu ânı fotoğrafladıktan sonra akbaba kaçmış, ancak Carter küçük kıza kampa ulaşması için yardım etmemiş, oradan uzaklaşmıştır. Bu yüzden yoğun eleştirilere maruz kalan Carter profesyonel fotoğrafçı olduğunu, yardım görevlisi olmadığını söylerek kendisini savundu. O dönemde, gazeteciler ve fotoğrafçılar, bulaşıcı hastalıklar nedeniyle hasta insanlara dokunmamaları konusunda sıkı biçimde uyarılıyorlardı.
bu da ilginç!!!
Öyküsü de en az fotoğraf kadar içimi acıttı :(
YanıtlaSilYorumunuza bloğumdan cevap yazdım ama burdan da yorum bırakmak istedim.
YanıtlaSilMerhaba aynı sorunu ben de yaşıyordum.Şuan google chrome kullanıyorum ve blogger dahil hiçbir sitede sorun yaşamıyorum ama google chrome kullanmadan önce yani explorer dan girerken yorum bırakıyordum dediğiniz gibi profil seçin diyordu ve kullanıcı adı şifre istenen ekran çıkıyordu orda oturum açık kalsın diye bir ibare var onun seçili olmaması lazım yani bende seçili olmadığı zaman işe yarıyordu ve yorumu kendi ismimle bırakabiliyordum.Yoksa dediğiniz gibi ben anonim dahi seçsem yorum bırakamıyordum.Umarım yardımcı olmuşumdur bu konuda.Dikiş konusuna gelince daha detaylı paylaşım istemişsiniz nasıl diktiğimi mi anlatayım onu mu kastettiniz?Fotolar konusunda haklısınız bundan sonra çekinirken ertafa dikkat edip fotoğrafları küçültmemeliyim:)) genellikle kenarlardan dağınık birşeyler görünüyor o yüzden:)) yorumunuz için teşekkür ederim.hoşçakalın
evet bu resmin hikayesini bende biliyorum ve her baktığımda içim de birşeyler kopuyor ,ve kendime lanet ediyorum biz nasıl insanlarız böyle.....
YanıtlaSilseneler öncesinden bu fotoyu ve hikayesini biliyorum.ve hep içim acır.vicdan ve insanlık nedir onu öğretiyor insana.
YanıtlaSilinsanın her zaman insan olmadığı,merhamatin yok olduğu bir an...
YanıtlaSilo kadar acıki televizyon da haberlerde 3.5 yaşındaki kızım tesadüfen gördüğünde anne bak ezilmişler yemek yemezsem bendemi ezilirim dedi ve biz çok şaşırdık duyarsız kalmak imkansız sevgiler:)))))
YanıtlaSilMerhabalar hayirli Ramazanlar, Türkiyenin yarisi fitresini oraya yollasa bu cocuklar ac kalmaktan bir nebze kurtulur. Allah yardimcilari olsun, bizlerde yardim etmek icin cabaliyalim, selamlar...
YanıtlaSilCANIM HAYIRLI RAMZANALAR..NE YAPSAK NASIL YARDIM .ETSEK....RESIMLER OLANLARI GORUNCE KENDIMDEN UTANIYORUM..BU RAHATLIKTA HALA MUTLU DEGILIZ..COCUKLARIMA YOUTUBE DEN VIDEOLARINI IZLETIYORU. SEN NERDEN YARDIM YOLLAYACAKSIN ..EN GUEVILIR HANGISI ACABA.))))))))))))
YanıtlaSilarkadaşlar eminim hepiniz çok duyarlıyız, ama bazen dalıp gidiyoruz ve çoğu zaman elimizdekilerle yetinmiyoruz. bir şeyleri yaşamadıkça anlamak zor ama yinde empati kurabiliriz, duyarlı yorumlarınız için çok teşekkürler, sevgiler.
YanıtlaSil